De auteurs in deze bundel laten zien hoe intellectuelen van divers pluimage tijdens de zeventiende en achttiende eeuw gedichten, romans, tragedies, tijdschriften, opera’s, tuinarchitectuur en beeldende kunst aanwendden om hun denkbeelden een breder publiek te verschaffen. Daarbij blijkt dat zowel de hoofdrolspelers als de figuranten – of ze nu schelm, geleerde, hoer of artiest zijn – voor eigen parochie preken. Schelmen en prekers illustreert hoe de genoemde genres in het vroegmoderne Europa benut werden om filosofische, politieke, theologische, natuurwetenschappelijke en sociaal-maatschappelijke discussies te voeren. Ideologische veranderingsprocessen zijn aan de hand van deze bronnen makkelijk in kaart te brengen.