Paul van Ostaijen woonde tussen 1918 en 1921 in Berlijn. Daar veranderden zijn leven en zijn werk ingrijpend. Hij zocht er vooral contact met schilders en probeerde een vorm te vinden die de uitdrukkingskracht van de moderne schilderkunst kon evenaren. Bezette Stad en De Feesten van Angst en Pijn zijn hiervan het resultaat. In laatstgenoemde bundel wijdt Van Ostaijen een paar gedichten aan mystieke belevingen. Daarnaast schrijft hij een manifest over beeldende kunst en literatuur waarin mystiek een rol speelt. Bogman onderzoekt hoe schilderkunst, poëzie en mystiek voor Van Ostaijen met elkaar verweven zijn. Centraal staat de vraag: werd Van Ostaijen in Berlijn een mysticus, of was hij er alleen om artistieke redenen in geïnteresseerd?