De criticus is dood, hoor je wel eens. Zijn gezag is afgenomen, of zelfs verdwenen, hoor je nog vaker. Arjan Peters, sinds twintig jaar criticus van de Volkskrant, heeft ernstige twijfels over dit doemdenken. In twee recente en spraakmakende lezingen, die soms lonken naar het pamflet, laat Peters zien hoe vitaal zijn vak nog altijd is. Oók in deze sombere tijden. En óók als het de dood is die hem aan het werk zet. Deze uitgave wordt besloten met het In Memoriam dat Peters schreef voor zijn leermeester, de in 2009 gestorven criticus Michaël Zeeman.