Beelden activeren ons denken en resulteren zo in denkbeelden. Op het kruispunt van heden en verleden speurt Mieke Bal in Het geel van Marcel Proust naar de relevantie van kunst voor actuele vragen en problemen. In deze zoektocht ontmoeten we zowel literaire als beeldende kunstwerken, zowel oude meesters als kunstenaars van nu.

Via Proust en Flaubert, Munch en Bourgeois, de Bijbel en de Koran, wordt de lezer uitgenodigd opnieuw na te denken over geschiedenis en anachronisme, biografie en personage, ritme en ruimte, liefde en overheersing. Ook de inbreng van de media waarin de werken zijn gevat speelt mee: het fotografische, het cinematische en het tobben met dikke verf – het is allemaal deel van wat ons aan het denken zet.

Het geel van Marcel Proust is een pleidooi voor de erkenning van het belang van de denkbeelden die we vormen wanneer we naar beelden kijken. Steeds weer blijkt een detail, een eigenaardigheid of een schijnbare onvolkomenheid een ingang te bieden tot ‘het zien van zin’. Dat is beelddenken.

‘Het is mooi hoe ze een manier van kijken en denken inbrengt die schaars is in ons taalgebied. Bal vindt dat een geïnformeerde, sensitieve ‘lezing’ van kunst diepte kan geven aan een mensenleven, want ‘de geschiedenis reist mee met de zinnelijkheid van de werken’.’ –de Volkskrant

‘In haar rijke essaybundel Het geel van Marcel Proust graaft Bal naar het belang van kunst voor actuele vragen en problemen. Via Flaubert en Proust maar ook Edvard Munch en Louise Bourgeois analyseert ze de manier waarop beelden ons denken activeren.’ – de Morgen