In het afgelopen decennium stond de hebzucht in het middelpunt van de belangstelling. Alom werd zij beschouwd als de oorzaak van de financiële ineenstorting en de economische crisis die daarop volgde. Toch moest ze tegelijk haar nut bewijzen en de kwakkelende economie uit het slop trekken.

Hebzucht was de oorzaak van de ziekte, maar ook het medicijn. Deze curieuze ambiguïteit heeft ontegenzeglijk historische wortels. In de afgelopen duizend jaar is de kritiek op het kwaad van de hebzucht nooit verstomd, maar geleidelijk kwam er wel meer oog voor de nuttige werking ervan. Hebzucht ontsluit de ontwikkeling van het filosofisch denken over inhaligheid in het voorbije millennium: van de worsteling bij Thomas van Aquino, Poggio Bracciolini en Thomas More, via de ontdekking van de weldaden bij Bernard Mandeville en Adam Smith, tot aan de hedendaagse normalisering en problematisering van de hebzucht. Met dit boek biedt Jeroen Linssen inzicht in de achtergronden van de huidige tweeslachtige benadering van hebzucht.