Begin november 1813 trokken de Fransen geleidelijk weg uit ons land. Tijdens het machtsvacuüm van enkele weken dat volgde, waren de twijfel en onzekerheid groot. Oude regenten en nieuwe bestuurders; kooplieden en fabrikanten; stadsvolk en boeren; gereformeerden, doopsgezinden, katholieken en joden; Friezen, Brabanders en Hollanders – ze hadden allemaal hun eigen angsten, belangen en verwachtingen. Zou het land terugkeren naar de gewestelijk-oligarchische verhoudingen van voor de Bataafs-Franse tijd? Zou de gereformeerde godsdienst weer de heersende worden, Holland weer het dominante gewest? En wat te doen met Oranje?
Het Algemeen Bestuur, met Gijsbert Karel van Hogendorp en Anton Falck, bracht orde in de chaos. Met doorzicht, list en bluf verenigde het alle groepen, klassen en gewesten onder zich. De Prins van Oranje mocht aantreden als monarch – op voorwaarde dat hij de eenheidsstaat, het politieke personeel en de verworvenheden van de Bataafs-Franse tijd zou accepteren.
Aan de hand van een reeks wervelende gebeurtenissen in 24 plaatsen – van Groningen en Hoogeveen tot Den Haag, Middelburg en Den Bosch – verhaalt Wilfried Uitterhoeve in 1813 – Haagse bluf van de beroering die het land in 1813 in zijn greep hield.