Cornelis Kraijenhoff was zeer veel: medicus, natuurkundige, waterstaatkundige, topograaf, militair ingenieur, minister van Oorlog. Hij speelde een rol in alle politieke en militaire keerpunten van zijn tijd: 1787, 1795, 1799, 1809/1810, 1813. Minstens even belangrijk waren zijn grote projecten, die het land als het ware van een ruggengraat hebben voorzien: de driehoeksmeting voor de eerste exacte kaart van het land; zijn waterstaatkundige opmetingen die leidden tot het landelijk maken van het Amsterdams peil; de (re)organisatie van de waterlinies in Holland en Utrecht. In een radicale aanpak van het rivierenprobleem was hij zijn tijd te ver vooruit. Zijn ongehoorde vestingenproject in de Zuidelijke Nederlanden ten slotte, gerealiseerd in een driemanschap met Willem I en Wellington, leidde tot zijn val. Het raakte in de vergetelheid – zoals ook Kraijenhoff. Toch mag hij, met zijn activiteiten vooral in de Bataafs-Franse tijd, te boek worden gesteld als een van de erflaters van het moderne Nederland.