Tweehonderd jaar geleden werd Napoleon bij het Belgische Waterloo definitief verslagen. Een gebeurtenis van wereldformaat die in Nederland veel sporen naliet. Tot de Tweede Wereldoorlog kenden we zelfs een heuse Waterloodag, vergelijkbaar met 4 en 5 mei, maar dan op één dag: 18 juni.
In Onze Slag bij Waterloo onderzoekt Louis Ph. Sloos waarom deze gebeurtenis in Nederland zoveel indruk maakte. Het was natuurlijk de grootste en bloedigste veldslag die ooit op Nederlands grondgebied plaatsvond, maar er is meer. Zo raakte, beroerde of interesseerde de slag de meeste Nederlanders onder meer omdat deze een voortzetting was van de onafhankelijkheidsstrijd in 1813-1814. En ook in Nederland leefde in de negentiende en begin twintigste eeuw een sterke belangstelling voor de napoleontische legende.
Over de Slag bij Waterloo is veel geschreven, maar niet eerder was de blik gericht op Nederland als natie. Louis Ph. Sloos behandelt thema’s als de Waterloomanie, de doden, gewonden, plunderaars en de hulpverlening na de slag. Ook heeft hij oog voor het slagveldtoerisme, de ‘helden’, de invaliden, de weduwen, wezen en veteranen, het herdenken en gedenken, de betekenis van de slag voor het Nederlandse leger en ‘Waterloo voor jong en oud’ in de literatuur, kunst en kunstnijverheid, muziek en spel.