Niets is zo helder en tegelijk zo duister als de zon. Het zonlicht zelf verblindt, alleen een eclips maakt het zichtbaar. Voor de hermetische poëzie geldt dezelfde paradox. Als een zwarte zon schittert haar zin pas door afwezigheid.
Zwarte zon leert de lezer de geheimtaal van de hermetische poëzie lezen. Paul Claes past een nieuwe ontcijferingsmethode toe op twaalf duistere dichters: Horatius, Luis de Góngora, Willem van Swaanenburg, Gerárd de Nerval, Stéphane Mallarmé, Arthur Rimbaud, Rainer Maria Rilke, Karel van de Woestijne, Wallace Stevens, André Breton, e.e. cummings en Hugo Claus.
Het is een misverstand te denken dat de poëzie verdwijnt als we haar mysterie doorgronden. Integendeel, pas zo verschijnt ze in haar volle luister: als de zon na een verduistering.