Koen Peeters dwaalde een maandlang in Rome rond, bezocht catacomben en relikwiekerken. Die kerken van Rome, ze zijn even barok en verguld als Kellendonks taal. Maar Peeters zocht iets anders: wat maakt dat mensen de vreemde beweging ma- ken van overgave aan het geloof? Geen betere plek ter wereld om het heilige te onderzoeken, net als het ‘oprecht veinzen’, zoals Kellendonk het ironisch noemde. Het is een bekende methode van Koen Peeters: de plaats bezoeken – hij spreekt van fouilleren – om de bijzondere sfeer, geschiedenis en verhalen te vatten. Peeters gelooft alvast in de genius loci, de ‘plaatsgeest’ van Rome. Hij vond er parallellen tussen priesters, sjamanen en kunstenaars.

De Vlaamse schrijver Koen Peeters (1959) kreeg voor zijn elfde roman De mensengenezer de ECI-Literatuurprijs van 2017. Volgens de jury is de roman ‘een helder geschreven boek dat het anekdotische overstijgt, een boek dat raakt aan het onzegbare’. Het gaat over de onzichtbare krachten die sturing geven aan ons leven. Het verhaal vervlecht de Eerste Wereldoorlog, de Belgische koloniale tijd in Congo en het heden.