Oprecht gelogen gaat over het grensgebied tussen feit en fictie, over boeken die tegelijk autobiografie én roman zijn, autofictie dus. Lut Missinne stelt niet de auteur centraal, maar richt de aandacht op de tekst, op de retorische strategieën en het effect daarvan op de lezer. Vragen die doorgaans aan literaire teksten worden gesteld, past zij toe op autobiografische verhalen: Hoe kunnen we de werkelijkheid in een verhalende vorm weergeven? Hoe belangrijk is stijl daarbij? Waarin liggen precies de overtuigingskracht en de geloofwaardigheid van een verhaal? Hoe komt het dat persoonlijke ervaringen in een literaire vorm gegoten een universele dimensie kunnen krijgen? Waarom vindt de lezer dat wat verteld wordt echt en authentiek?
In Oprecht gelogen introduceert Lut Missinne nieuwe literatuurtheoretische inzichten en past deze toe op teksten van Willem Brakman, Jeroen Brouwers, Louis Ferron, Herman Franke, A.F.Th. van der Heijden, Atte Jongstra, Eric de Kuyper, Nicolaas Matsier, Ivo Michiels, Charlotte Mutsaers, Helga Ruebsamen, P.F. Thomése en L.H. Wiener.