Christenen moeten de joden respecteren want zij zijn Gods uitverkoren volk en Jezus was ook joods. Maar de joden moeten wel bekeerd worden: zij dienen Jezus als de Messias te erkennen.

Dat is de kernboodschap van veel jeugdverhalen over jodenbekering. Ewoud Sanders onderzoekt in deze studie tachtig van die verhalen: 13 katholieke en 67 protestantse. Hij brengt hun herkomst en drukgeschiedenis in beeld, plaatst ze in hun historische context, onderzoekt hoe ze indertijd werden ontvangen en analyseert de verhaalpatronen.

Jeugdverhalen over jodenbekering zijn geen marginaal verschijnsel: sommige verhalen zijn in de 20ste eeuw in enorme oplages verspreid. Ze verschenen in boekvorm, als krantenfeuilleton, in tijdschriften, schoolboeken, als kerstgeschenk of als toneelstuk. Het is ook geen historisch verschijnsel: dergelijke bekeringsverhalen verschijnen nog altijd.

De filosemitische boodschap (wij koesteren de joden) gaat van oudsher hand in hand met antisemitisme. Joodse kinderen die door hun ouders grof worden mishandeld omdat zij zich willen bekeren, joden die op de grond spugen als zij over ‘vuile christenen’ of ‘vuile gojim’ praten – dergelijke verhalen worden momenteel aanbevolen aan gereformeerde kinderen vanaf elf jaar.