Jack van der Weide confronteert detectiveverhalen, verteltheorie en een aantal vroege teksten van Sigmund Freud met elkaar. Centraal staat het probleem van de zogenaamde narratieve representatie, de verhouding tussen een tekst, een verhaal en een reeks gebeurtenissen. De inzichten die dit oplevert, koppelt Van der Weide aan de analyses van een viertal anti-detectives, van Alain Robbe-Grillet, Jorge Luis Borges, Peter Ackroyd en Willem Brakman. Daarbij komt ook de vraag aan de orde naar het verband tussen deze anti-detectives en het literaire postmodernisme. Detective en anti-detective getuigt van een grote interpretatieve creativiteit, en van een aanpak die rekenschap aflegt van het tekstuele detail.