Hugo Claus dacht ‘bij elk boek, bij elke dichtbundel of toneelstuk, eerst en vooral aan wat Jan ervan zou denken’. En als Louis Paul Boon iets goeds had geschreven, wist hij vaak al: ‘Dit zal Jan mooi vinden! Dit zal hij graag lezen.’

Tussen 1944 en 1965 was Brusselaar Jan Walravens (1920-1965) het absolute ijkpunt in de Vlaamse avant-garde. Hij introduceerde het existentialisme en was de eerste die in het Nederlandse taalgebied sprak over experimentele poëzie. Met zijn tijdschrift Tijd en Mens bracht hij Vlaamse en Nederlandse Vijftigers en Cobraschilders bijeen. In de laatste jaren van zijn korte leven was hij een van de culturele televisiepioniers en interviewde hij bijvoorbeeld W.F. Hermans tijdens zijn tv-debuut. Ook schreef hij twee ophefmakende romans en een aantal ontroerende novellen.

De verdeelde mens is gebaseerd op veel niet eerder gepubliceerde documenten, zoals Walravens’ dagboeken, de brieven aan zijn verloofde en zijn correspondentie met Hugo Claus. Ze geven een beeld van het nog verrassend cultureel bruisende Berlijn in 1943, de Brusselse kunstwereld na de Tweede Wereldoorlog en de doorbraak van de avant-garde in literatuur, schilderkunst en theater in de jaren vijftig.