Bij de oprichting van Arbeiderswoningvereniging De Gezonde Woning, nu Standvast Wonen, in 1911, was de Nijmeegse benedenstad nog een helling vol krotten waar duizenden mensen leefden in droeve omstandigheden. Een van de doelen van de Woningwet uit 1901 was om aan situaties als deze iets te veranderen. Krotten moesten worden opgeruimd en de bewoners moesten worden ondergebracht in nieuw te bouwen woningwetwoningen. Een belangrijke rol was weggelegd voor de woningbouwcorporaties, die bouw en verhuur van de nieuwe huizen voor hun rekening namen. Door de voortdurende woningnood is de krotopruiming in Nijmegen pas een halve eeuw na de invoering van de Woningwet grondig ter hand genomen eneigenlijk pas afgerond in 1985 met de herbouw van de Benedenstad. In De gezonde woning laat Rob Wolf zien hoe de woonstad Nijmegen in twee golven een nieuw gezicht kreeg. Daarnaast gaat hij in op de grote veranderingen die corporatiewijken hebben ondergaan. Woonden er eerst bijna uitsluitend autochtone gezinnen, nu zijn ook alleenstaanden, studenten, asielzoekers, gehandicapten en nazaten van gastarbeiders ruimschoots vertegenwoordigd.Niet alleen de samenstelling van de wijken, maar ook het woongedrag van de inwoners veranderde in de afgelopen honderd jaar ingrijpend en daarmee ook de strategie van de corporaties: van De Gezonde Woning naar Standvast Wonen. De uitgave kwam tot stand in samenwerking met de stichting Standvast Wonen bij gelegenheid van haar honderdjarig jubileum.