Achttiende-eeuwse letterkundige genootschappen stonden bekend als symbolen van pruikerigheid, middelmaat en literair verval. Tot Marleen de Vries korte metten maakte met dit imago. Op basis van uitputtend archief- en bibliotheekonderzoek vertelt zij het ware verhaal van deze instellingen die stuk voor stuk bruisten van de idealen en die met hun geëngageerde literatuur actief ingrepen in het culturele leven. De Vries beschrijft op heldere wijze waaruit de genootschappelijke idealen bestonden en hoe deze in de praktijk werden gebracht, om vervolgens in te gaan op de religieuze en politieke voorkeuren van de genootschappen.